Jumaat, 6 November 2009

Sunyi....sepi...aku seorang diri.

Terlepas peluang jumpa Ustaz Dasuki di Masjid Shah Alam gara-gara pakcik ku lambat sikit, sebab tolong beli lada hitam, limau nipis dan air mineral yang aku perlukan.

Tidur rumah pakcik di Shah Alam. Aku masih meremang, baby Akif terus menangis bila masuk maghrib. Cerita dekat makcik, kenapa ye sekarang ni dah la ketakutan, sunyiiiii je selalu, bukak pintu rumah takde orang sorang pun. Malam pun sunyi..jaga tak round kot..Kalu gi sekolah pun murid sekarang dah tak bising, sunyi je. Balik sekolah aku sorang dok atas jalan masa nak bukak pintu pagar rumah, kalu dulu ramaii sangat orang.

Makcik cakap, pandangan dan telinga kena tutup kot....?

Aku test, aku ke jendela, tengok tempat parking yang luassss, sunyi.....takde orang sorang pun. AKu panggil adik aku (sampai pagi tadi untuk teman aku). Sebaik berpaling balik ke jendela, baru nampak orang lalu lalang, budak main kat taman, bunyi bising aircond apartmen, aircond dan enjin kenderaan. Kata adik, aku kena balik ke Kelantan berubat.

Sepanjang hari sunyi...makcik tegur, tak dengar bunyi budak main kereta kat bawah, aku geleng, sebaik saja abis geleng baru bunyi suara budak-budak bising kat bawah apartment.

Sesape pernah tengok cerita Ju On memang sebijik macam tu la yang aku rasa. Suny sepi dan harap malam jangan menjelang.

Tiada ulasan:

Catat Ulasan